Martijn de Boer

Vandaag nogal een pechdag. Ik zag een ooievaar op een veld, pakte mijn statief en meteen vloog hij weg. Ik volgde hem naar een nabijgelegen akkertje, sloop naar de berm, maar trok toen de aandacht van een voorbijfietsend stelletje met kinderen. ‘Kijk, een ooievaar.’ En weg was ie weer.

Gewapend met mijn Butello ging ik in een weiland bij Hilvarenbeek zitten, vlak aan de bosgrens van Gorp en Roovert. Er kwamen twee reeen en ze kwamen steeds dichterbij. Ineens riep iemand. Ik keek om richting landweg en zag drie auto’s staan. Toeschouwers. Ik verstond niet wat ze zeiden en keerde me wat geergerd om. Ze gingen gelukkig na een tijdje weg.

Toen één ree (de nieuwsgierigste) op een meter of tien naderde, werd ze opgeschrikt door een enorme herrie. Ik trouwens ook. Er kwam een stoet tractoren voorbij, met aanhangwagens met daarop nóg meer tractoren. En een caravan. De ree rende weg en was meteen kwaad.

Ik gaf het maar op en wandelde richting fiets. Het werd toch al donker. Een kwartier later kon ik in de verte het geblaf van de boze ree nog horen.