Martijn de Boer

Jonge Haas (Lepus europaeus), gefilmd naast een maisveldje in Gorp en Roovert, op ongeveer 4 meter afstand.

Lekker dichtbij. De vorige keer rende hij (of zij, geen idee eigenlijk, wie het weet mag het zeggen) meteen het maisveld in, nu was hij minder bang. Om niet te zeggen dat hij me compleet negeerde. Ik deed net of ik hem niet zag, liep wat argeloos rond en ging even met mijn rug naar hem toezitten. Dat scheen te werken. Misschien houden ze niet van oogcontact. Daarna kon ik telkens een metertje dichterbij kruipen.

Schitterende dieren, bijna net zo mooi als een ree vind ik. Met die vreemde bolle ogen en de mooie tekening. En de gekke capriolen die ze uithalen. Mooie acrobaten.

De haas komt veelvuldig in bijgeloof voor. In sommige gebieden geloofde men dat je het ongeluk kon bezweren door een steentje te gooien tegen het achterlijf van een haas, mocht deze je pad kruisen. Een haas ontmoeten op een ochtend in mei zou ongeluk brengen. Hiervoor was ook een bezweringsritueel waarbij men over de schouder moest spugen en bezwerende woorden moest uitspreken.

(bron: Wikipedia, http://nl.wikipedia.org/wiki/Haas_%28dier%29)

Nog meer weetjes: hoe slacht je een haas? Nou, zo doe je dat (alleen voor volwassenen). Een oude vriend van me deed dat ook als hij een haas had gereden. Ik snap dat wel.