Martijn de Boer
beeldend kunstenaar
Woedende Ree – 24 juni 2011
Geplaatst door op 25 juni 2011
Ik heb vandaag mijn Buttelo ree-fiep ontvangen en ben er vanavond meteen mee op pad geweest. Af en toe stilzitten en fiepen. Er kwam een reebok kijken, maar slechts op 15 meter afstand. De grote bok, het alfamannetje van het stuk bos, een oude gediende die zich niet laat foppen: hij trapte er niet in en verdween snel weer in de bossage. Het was al schemerig en ik liep richting fiets. Als de nacht valt in het bos, zie je werkelijk geen hand meer voor ogen.
In een open stukje bos zag ik een jaarling grazen. Ik ging verdekt opgesteld zitten filmen en na een minuut of twee probeerde ik mijn Buttolo uit. De jaarling scheen er niet op te reageren. Enkele seconden later was het alsof ik een paard hoorde aandenderden. Een flinke reegeit stormde het veldje op. Eén keer fiepen en ze stoof op me af. Ik schrok er wat van. Ze bleef op 2 meter van me af staan, ik zag de woede in haar ogen en kon haar briesen bijna voelen.
Doodstil bleef ik zitten, voelde bijna dat ze me aan had gevallen als ik op dat moment verkeerd had bewogen. Ik had haar al vaker ontmoet, elke keer als ik te dichtbij kwam was ze kwaad en blafte dan het hele bos bij elkaar. Toch was deze agressie volkomen nieuw voor me. Ik zat op beide knieen op de grond, dan is een volwassen ree op 2 meter afstand best indrukwekkend. Ze begon rondjes om me heen te lopen en ging luid blaffen, zo hard dat mijn oren er zeer van deden. Deze keer was het meer een woedende snauw.
De Buttelo werkt… dat is wel zeker. Deze ervaring leert me echter wel dat je hem met mate moet gebruiken. En moet weten wat je doet. Een reebok, met een gewei, is in staat je flink te verwonden. Maar de verleiding is groot: ik vind dit zelf één van bijzonderste filmpjes. Ruzie met een ree. Wat een fantastische ervaring.
Martijn de Boer 
Pingback:Grazend Ree – 26 juni 2011 « Martijn de Boer
Goede avond,
een indrukwekkend filmpje inderdaad. Ik had vandaag een zelfde ervaring met een reebok, samen met mijn vriendin was ik met camera in de aanslag aan het wandelen door een bos in Duitsland.
Toen we hier een aantal weken terug waren kwam ik oog in oog te staan met een jonge reebok, hij schrok en vluchte weg.
Vandaag naar de zelfde plek toegewandeld en wederom stond hier een jonge reebok. Ik pakte mij camara om de reebok snel te kunnen fotograferen. In tegenstelling tot de laatste keer vluchte hij dit keer niet, hij maakte zich groot en begon te schrapen met zijn voorpoten. Leuk voor op de foto dacht ik nog maar inplaats van stappen terug te nemen kwam hij steeds dichter op me af.
Iedere stap die ik terug deed kwam hij er twee naar voren, gelukkig stond er een hochsitz waar we samen op konden gaan zitten. De jonge bok stond een halve meter onder me te briezen en te schrapen, tevens bokte hij meerdere malen tegen de hochsitz aan. Een zeer bijzondere ervaring die ik niet snel zal vergeten, ik vraag me wel af wat er was gebeurd had als de hochsitz er niet had gestaan. De blik in zijn ogen maakte ons duidelijk dat meneer de confrontatie had willen aangaan en of ik er dan zonder kleerscheuren vanaf had gekomen waag ik te betwijfelen.
Na een kwartier maakte hij rechts om keert en verdween heel langzaam, steeds achteromkijkend, in het bos.
Mooi verhaal. Dat zijn bijzondere ontmoetingen die maar enkelen van ons beleven. Dank!